Tegenwoordig lijkt het product-portfolio van onze klanten wel uit hun voegen te barsten, waardoor de productieprocessen steeds meer onder druk komen te staan. Dit verschijnsel catalogeren we dan als complexiteit. Want verwacht de eindklant inderdaad niet steeds meer een persoonlijke toets op de producten die hij/zij koopt?
Om deze complexiteit goed te begrijpen, kijken we tijdens een assessment naar het ganse portfolio en hoe dit zich over de tijd gedraagt. Met name het volume ten opzichte van de schommelingen worden product-specifiek geanalyseerd en gevisualiseerd in de volgende grafiek.
Deze grafiek is een typisch beeld van een product-portfolio. Linksboven staan producten die we allemaal graag produceren, namelijk de “runners” die altijd verkopen en die ook stabiel zijn. Klassiek zijn dit de producten waar de lean tools het beste voor werken en waarbij je ook de meest fantastische resultaten kunt halen.
Rechtsbeneden zijn de producten die vanuit een productieperspectief geen interessante producten zijn, namelijk onstabiele “slowmovers”. Maar in plaats van onmiddellijk deze producten af te serveren, kijken we liever wat de toegevoegde waarde van deze producten is en hoe we er dan het best mee omgaan.
Door deze analyse te maken, krijgen we een goed begrip van de klantenvraag en zijn we in staat om deze klantenvraag te spiegelen aan de bestaande productieprocessen en –systemen. En dat levert telkens weer verrassende inzichten om te starten met een “operational excellence” traject.
Tom Van der Straeten
